Παρνασσός: Περιπέτεια στο μονοπάτι πεζοπορίας για Αγία Ιερουσαλήμ

Τον Παρνασσό όσες φορές και να τον έχω περπατήσει τον έχω συνδέσει με την περιπέτεια.
Περιπετεια που τη ζω.. αυθεντικά! – αυτή που σου θυμίζει ότι έχεις πόδια, πνευμόνια, και (κάπου βαθιά μέσα σου) λίγη αγάπη για το ανέβασμα σε απότομες πλαγιές. Ένα  "εκρηκτικό" βουνό – με ποτάμια, σπηλιές, καταρράκτες, λιβάδια, άγριες πλαγιές και  δάση … παντού δάση!

Δασικός δρόμος προς το εκκλησάκι Άγιος Ιωάννης

Υπέροχο και βατό μονοπάτι

Τη  διαδρομή τη ξεκίνησα από τη θέση Φτερόλακα (βλ. χάρτη). Το σημείο που αφήνεις το αυτοκίνητο είναι τόσο μαγευτικό, που νιώθεις την ανάγκη να βγεις από το αμάξι όσο πιο γρήγορα γίνεται – σχεδόν πριν σβήσεις τη μηχανή, για να “χαθείς" επιτέλους στο υπέροχο δάσος. Μπαίνοντας λοιπόν στο δάσος με τη Μαύρη Πεύκη (αφού έσβησα τελικά τη μηχανή και έχω πάρει όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό)  φτάνεις στο πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη.
Όμορφο σημείο για στάση. 

Άγιος Ιωάννης

Κατεβαίνοντας ένα σημείο το μονοπατιού με μόνιμα τοποθετημένα σχοινιά

Εδώ υπάρχει μια διακλάδωση δεξιά από το εκκλησάκι υπάρχει σήμανση που συνεχίζει το μονοπάτι προς άλλη κατεύθυνση και όχι στην Αγία Ιερουσαλήμ . Θα πρεπει να κατευθυνθείτε αριστερά από το εκκλησάκι. 

Δυστυχώς δεν υπάρχει σε εκείνο το σημείο σήμανση, ίσως το μόνο σημείο (εκτός αν την βάλουν από σήμερα ή δεν την είδα) αλλά το μονοπάτι είναι σε άριστη κατάσταση και μπαίνει πάλι μέσα στο υπέροχο Ελατοδάσος. 

Η περισσότερη διαδρομή είναι σκιερή σε κάποια σημεία της κατάβασης υπάρχουν σχοινιά μόνιμα τοποθετημένα και φτάνεις σε μια ξύλινη γέφυρα. Ε, εντάξει, λίγο κουνάει… αλλά είναι γοητευτικά "ινσταγκραμική" και φαινομενικά ασφαλής. (Λέω φαινομενικά γιατί δεν θα βάλω το χέρι μου στη φωτιά, υπάρχει και προειδοποιητική πινακίδα ).

Ακολουθώντας το μονοπάτι, ξεκινά η ανάβαση, η οποία απαιτεί καλή φυσική κατάσταση. Το μονοπάτι διασχίζει κατά τόπους σάρες, δηλαδή πλαγιές με σαθρές πέτρες, γεγονός που δυσκολεύει την πορεία. Η κλίση σε ορισμένα σημεία είναι έντονη και χρειάζεται προσοχή, ιδιαίτερα κατά την ανάβαση πάνω σε αστάθμητο έδαφος με πέτρες. Για τη διευκόλυνση των πεζοπόρων, έχουν τοποθετηθεί οριζόντιοι ξύλινοι δοκοί που βοηθούν στη σχετική σταθεροποίηση των λίθων.

Συνιστάται (προσωπική μου άποψη) η αποφυγή της συγκεκριμένης διαδρομής (λόγω της σάρας) σε περίπτωση πρόγνωσης έντονων βροχοπτώσεων, καθώς η βροχή ενδέχεται να προκαλέσει κατολισθήσεις ή κύλιση των πετρών στις σάρες, δημιουργόντας ή αυξάνοντας σημαντικά ένα βαθμό επικινδυνότητας. 

Μόλις τελειώσει η σάρα (εντάξει, δεν κρατάει ώρες, απλώς μου φάνηκε), το μονοπάτι συνεχίζει σε πιο εύκολο έδαφος. Και τότε, σαν να σε ανταμείβει η φύση, φτάνεις στο εκκλησάκι της Αγίας Ιερουσαλήμ σε υψόμετρο 850μ. . Η πρόσβαση στο εκκλησάκι είναι ανοιχτή (όσα εκκλησάκια έχω συναντησει στα βουνά πάντα είναι ανοιχτά, το οποίο εμενα προσωπικά με χαροποιεί γιατι είναι ένα είδος σαν καταφύγιο, ειδικά σε έκτατη ανάγκη. Διότι τα πραγματικά καταφύγια τα συναντώ σχεδόν πάντα κλειστά κατανοώντας τους λόγους και τις δυσκολίες συντήρησης -  αλλά θα ανεβάσω ειδικό άρθρο για αυτό….).

Υπάρχει και άλλη πεζοπορική διαδρομή προς το εκκλησάκι της Αγίας Ιερουσαλήμ που ξεκινάει από την Αμφίκλεια και διασχίζει το μονοπάτι της χαράδρας του Κεραμιδίου.

Καλές διαδρομές σε όλους!

... και μη ξεχάσετε να ξαπλώσετε στη φύση!